HUPOMONE -WIĘCEJ NIŻ CIEPRPLIWOŚĆ

Hupomone gr. - tłumaczone jako cieprliwość lub wytrwałość ma o wiele szersze znaczenie

• wytrwałość w wysiłku, który trzeba ponosić wbrew własnej woli
• wytrwałość w znoszeniu ciężkiego zmartwienia, w szoku walki, w obliczu nadchodzącej śmierci
• wyraża zdolność rośliny do życia w trudnych i niekorzystnych warunkach.
  
  
  

W Nowym Testamencie występuje łącznie ze słowem „ucisk” (Rzym. 5,3) – „ucisk wywołuje hupomone”

Inne miejsca to: 2 Kor. 6,4; 2 Tes. 1,4; Obj. 1,9; 3,10; 13,10.

Występuje w powiązaniu z wiarą (Jak. 1,3)

w powiązaniu z nadzieją (Rzym. 15,4-5)

w powiązaniu z radością (Kol. 1,11)

w powiązaniu z celem pełnym chwały i wspaniałości (Łuk. 21,19; Rzym. 2,7; Hebr. 10,36; 2 Tym. 2,10-12; Jak. 1,12; 5,11)

Hupomone – to cierpliwość, której towarzyszy „andreia”- odwaga

Hupomone zwana jest męskim uporem w czasie próby, znoszenie próby z radością i nadzieją, z podniesioną głową.

Jak osiągnąć „hupomone”?

List do Rzymian 5, 1-5

„Uznani za sprawiedliwych więc z wiary, pokój mamy z Bogiem poprzez Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez którego i zbliżenie posiedliśmy (dzięki, poprzez wiarę) do tej łaski, w której stanęliśmy i chełpimy się z powodu nadziei chwały Bożej (Boga). Nie jedynie to, ale i chełpimy się w utrapieniach wiedząc, że utrapienie wytrwałość (hupomone) sprawia. Zaś wytrwałość (hupomone) wypróbowanie, wypróbowanie nadzieję, nadzieja nie zawstydza bo miłość Boga jest wylana w sercach naszych poprzez Ducha Świętego danego nam”

Król Dawid – człowiek według Bożego serca był człowiekiem który:

• grzeszył
• upadł
• zawodził jako król, ojciec, człowiek, sługa Boży
• był pełen wad i pychy
• nieszczęścia i tragedii

Lecz mimo tego wszystkiego nie pozwolił wytrącić się ze swojego powołania bycia „człowiekiem według Bożego serca”. Poniósł konsekwencje swego grzechu, lecz przylgnął sercem do Boga i żadna siła nie była w stanie odtrącić go od miłości Bożej. Pozostał królem do końca. Pozostał w służbie do końca. Jego serce było złamane i do końca pozostało blisko Boga.

Będę miał upodobanie w moich słabościach. Kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny (w Bogu, w Jezusie Chrystusie)

2 Kor 12,9

„I powiedział mi... (Bóg do Pawła) Wystarcza ci łaska moja bo moc w bezsile dojrzewa !

Z największą przyjemnością więc raczej będę się chełpić w bezsiłach (słabościach) mych, aby zakwaterowała we mnie moc Pomazańca”

Słabość i bezsilność to nie droga do rezygnacji, lecz przeciwnie! Wtedy objawia się moc Boga!

Jak mówił Paweł: „Dlatego mam upodobanie w bezsiłach, w obrazach, w koniecznościach, w prześladowaniach i uciskach dla Pomazańca (Chrystusa). Kiedy bowiem jestem bez sił, wtedy mocny jestem!" 

IV Mojż. 12, 1-16

Zadajmy sobie pytanie i odpowiedzmy w sercu, zweryfikujmy swoją postawę. Jaka jest, lub jaka będzie moja reakcja gdy:

• Padną przeciwko mnie oskarżenia?
• Będą podważać moją wiarygodność jako chrześcijanina?
• Będą mnie poniżać i wyśmiewać (lub też to robią)?
• Gdy mnie ignorują i gardzą mną?
• Źle o mnie mówią?
• Gdy mówią lub będą mówić: nie jesteś wiarygodny, usuń się w cień, lub też będą ci to dawać do zrozumienia?

Jeśli to zrobiliśmy, przeczytajmy tekst z IV Mojż. 12, 1-16

Miriam i Aaron zaczęli źle mówić przeciwko Mojżeszowi. Ich serca opanowała zarozumiałość i pycha. Co mówili? Biblia mówi o tym krótko, ale można łatwo wywnioskować cały ciąg inwektyw:

• Kim jest Mojżesz? (małomówny, surowy)
• Czy jest lepszy od nas?
• Przecież Bóg przemawia też do nas! W czym Mojżesz jest lepszy? (To samo Korach IV Mojż. 16,3)
• Do Mojżesza Bóg wprawdzie mówił, ale czy Mojżesz nie zbłądził? Wziął przecież za żonę obcoplemienną kobietę!
• Przez nas Bóg przemawia, a więc czy Mojżesz z powodu słabości nie powinien zrezygnować z przywództwa?

Co na to Mojżesz? Nic!

Biblia dopiero tutaj wspomina o jego niebywałej skromności. Cóż więc robi Mojżesz wobec potępienia ze strony tych, którzy powinni go wspierać?

• Nie walczy o swój autorytet
• Nie próbuje udowodnić swojej niewinności, nie broni się. (Mógłby przecież mówić o Jetro, że pobożny, o Seforze, że pokorna, o tym czego on sam wyrzekł się dla Izraela)
• Nie obraża się
• Znosi to w cichości

Myślę, że Mojżesz wiedział, że wszelkie argumentowanie z jego strony spotka się z jeszcze większym zacietrzewieniem. Jego tłumaczenia spowodowałyby zaplątanie sytuacji. Zainfekowane zostały serca Miriam i Aarona. Tu trzeba było ingerencji Boga. Bóg staje po stronie Mojżesza, w jego obronie. To wystarczyło, aby wygonić pychę z ich serc. A więc co zrobimy, gdy zostaniemy odrzuceni, będziemy oczerniani?

Od Mojżesz uczmy się, że ważny jest właściwy stan serca. Wtedy największe zniewagi nie wyprą nas z naszego mocnego stanowiska.