Prorocze widzenie staruszki Valdres

Koniec świata. 

Zaciemnienie prawdy.

   Jestem przekonany, że szum medialny, który powstaje wokół domniemanego nadejścia końca świata, przyćmiewa istotne fakty i proroctwa zawarte w Biblii. Zlepek słów „koniec świata” staje się tematem ironicznych komentarzy, płytkiego myślenia wykreowanego przez filmy z Hollywood.

Powoli oswaja się ludzi z kolorowymi obrazkami ukazującymi uderzenie gigantycznego meteorytu o ziemię, czy inne katastroficzne sceny. Wśród setek bzdur medialnych atakujących nas co dzień, zapowiedzi końca świata zaczynamy traktować jak fajną rozrywkę, która czasem już przynudza, a nawet drażni swoją powtarzalnością. Jaki mamy efekt takiej propagandy? Zupełne uśpienie czujności, irytacja, lekkoduszna obojętność, jednym słowem: całkowite zbagatelizowanie trzeźwych ostrzeżeń biblijnych. Takie nastawienie jest bardzo niebezpieczne, zwłaszcza w chwili totalnego zagrożenia. Nasuwa mi się pewna analogia do sytuacji przed wybuchem II Wojny Światowej. W całej Europie, ba, na całym świecie mówiono o wybuchu wojny z lekkim półuśmiechem, ignorowano symptomy, wzruszano ramionami, gdy ktoś po raz kolejny podejmował ten temat. Tymczasem Hitler i Stalin przygotowywali pod osłoną uprzejmych rozmów dyplomatycznych machinę zagłady, jakiej dotąd nie znał świat!

   Również powoływanie się na tajemnicze pisma jasnowidzów, takich jak Nostradamus, lub przepowiednie królowej Saby i im podobne, jest dużym błędem. Podejrzane i oszukańcze jest wszystko co odbiega od nauki biblijnej, co zaciemnia jej przesłanie, co podważa jedyne pośrednictwo Jezusa Chrystusa miedzy Bogiem, a ludźmi; wszystko, co zadaje kłam Ewangelii, co dodaje coś do prostego przesłania Ewangelii. Należy się strzec wszelkiego wybujałego mistycyzmu, ludzi, którzy chcą uchodzić za duchowo natchnionych. Biblia, i tylko Biblia jest probierzem prawdy. Interpretacja nauki biblijnej może być dokonana we właściwy sposób tylko przez człowieka, który upokorzył się przed Bogiem i poznał, że jest niczym.

        

Uważam, na podstawie bezkompromisowych, biblijnych proroctw, że żyjemy w czasie ostatecznego rozstrzygnięcia. Powiem więcej, to już jest koniec! Dlaczego tak myślę? Zostawmy brednie o kalendarzu Majów, czy medialne sensacje, one zaciemniają sedno sprawy!

   Aby zrozumieć w jakim czasie aktualnie żyjemy, musimy mieć szerszą perspektywę historyczną. Nie bez przyczyny większa część populacji ludzkiej dzisiejszego świata posiadła umiejętność czytania! Mamy możliwość, jak nikt inny w dziejach, spojrzeć ze szczytowego punktu i ogarnąć niemal kompletny obraz. Od nas zależy czy przełamiemy gnuśność i zdobędziemy się na ten wysiłek, czy też pozostaniemy przy mieleniu papek medialnych, gotowców uwalniających nas od myślenia. Wydobycie czegoś naprawdę cennego nigdy nie przychodzi łatwo!

Ew. Mateusza 24, 4-14

  Na to Jezus im odpowiedział: Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem. I wielu w błąd wprowadzą. Będziecie słyszeć o wojnach i o pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się tym. To musi się stać, ale to jeszcze nie koniec! Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi. Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści. Wtedy wydadzą was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów, z powodu mego imienia. Wówczas wielu zachwieje się w wierze; będą się wzajemnie wydawać i jedni drugich nienawidzić. Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą; a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.

   Pan Jezus wypowiedział te słowa w odpowiedzi na następujące pytanie uczniów: „Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i końca świata?”

   Nasz Pan potraktował to pytanie bardzo poważnie, można nawet wnioskować, że sam je sprowokował, gdy przechodząc obok wspaniałych zabudowań, zgasił entuzjazm swych uczniów, zachwyconych potęgą świątyni, elektryzującymi słowami: „Lecz On rzekł do nich: Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony” . Proroctwo Pana Jezusa zasługuje na naszą szczególną uwagę. Niczym soczewka ogniskuje ono w jeden punkt wszystkie proroctwa biblijne. Tym punktem jest przyjście powtórne Mesjasza. Wokół tego centralnego wydarzenia powstaje wir dziejowy. Pan Jezus nie zbywa pytania uczniów dotyczącego końca świata, wręcz przeciwnie, chce obudzić proroctwem naszą czujność! W pierwszych słowach pada ostrzeżenie przed zwiedzeniem. Przed fałszywymi samozwańcami. Naród żydowski, oczekujący od wieków na Mesjasza, nie rozpoznał go w Jezusie z Nazaretu. Jednak marzenia mesjaniczne pozostały w nim żywe. Upokorzenie Izraela potęgowało palące się w sercach oczekiwanie. Na tej glebie krzewiły się zwiedzenia jak chwasty. Co chwila wyrastali samozwańczy mesjasze, którzy z mieczem w ręku obiecywali Żydom wyzwolenie. Rojenia te zaślepiały naród nawet w Jerozolimie otoczonej przez rzymski kordon. Jednak ci, którzy zachowali słowa Jezusa, prawdziwego Mesjasza, nie dali posłuchu fałszerzom i zanim nastał czas największego cierpienia i zburzenia miasta, opuścili Jerozolimę.

    Gdy Pan Jezus mówi: „Strzeżcie się” znaczy to więcej niż dobra rada, tu chodzi o nasze życie. Pan Jezus nie ma dobrych wieści dla uczniów na przyszłość: „Będziecie słyszeć o wojnach i o pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się tym. To musi się stać, ale to jeszcze nie koniec! Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi. Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści.” A więc zburzenie Jerozolimy da początek wiekom wojen, rozruchów, targania narodów, nastanie nędza, ludzie będą padać w epidemiach, na które nie będzie lekarstwa. Pamiętajmy, że gdy Pan Jezus wypowiedział te słowa do uczniów, był rok ok. 30 lub 33 n.e. Jerozolima została zdobyta przez Tytusa w 70 roku, doszczętne zrównanie Jerozolimy z ziemią nastąpiło w 135 roku, po powstaniu Bar-Kochby. Cesarz Hadrian wzniósł na wzgórzu świątynnym świątynię Jowisza, a nazwę miasta, po zupełnej przebudowie na modłę hellenistyczną, zmienił na Colonia Aelia Capitolina. Ludy germańskie nękające Europę łamały potęgę Rzymu, aż wreszcie przejęły berło władzy. Z dzisiejszej perspektywy nazywamy te okresy Średniowieczem, Odrodzeniem, Oświeceniem. Ta przeszłość jest dla nas obca, niezrozumiała, jakby z innego świata, lecz jak mogło jawić się te kilkaset lat człowiekowi z czasów Chrystusa, gdyby miał możliwość proroczego wejrzenia w przyszłość? Jak nazwałby przesuwające się przed jego oczyma wizje barbarzyńskich najazdów Germanów, Hunów, totalne wojny w Europie, Azji, Afryce, epidemii dżumy, krwiożerczych pochodów inkwizycji, niewyobrażalnej eksterminacji Żydów, huragany Wielkiej Rewolucji Francuskiej, Rewolucji Październikowej, I Wojny Światowej i kulminacji zła, II Wojny Światowej?

   W odpowiedzi na pytanie uczniów o koniec świata, Pan Jezus najpierw podaje w telegraficznym skrócie wydarzenia nadchodzących wieków. Proroctwo zamyka stwierdzeniem: „I wtedy nadejdzie koniec.” Słowa zawarte w wierszach od 4 do 14 to skompresowana informacja wszystkiego co stanie się, aż do końca świata. Pewne szczególne ostrzeżenia wybijają się tutaj na pierwszy plan: „Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł.” ; „Wówczas wielu zachwieje się w wierze”; „Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą”; „oziębnie miłość wielu.”. Można to streścić jednam słowem: Odstępstwo. Przed niczym Pan Jezus bardziej nie ostrzegał, a potem Apostołowie. To właśnie odstępstwo, które zaczęło się plenić na dużą skalę już od IV stulecia, doprowadziło do zniekształcenia oblicza Kościoła. Fałszywe nauki pojawiły się już w czasach Apostołów Pańskich. Dopóki bezwzględny autorytet mieli nauczyciele głoszący zdrową naukę, dopóty Kościół trzymał się właściwego toru. Zniszczenie rozpoczęło się, gdy górę wzięli fałszerze. Odstępstwo popłynęło szerokim strumieniem po asymilacji chrześcijaństwa z cesarstwem rzymskim. Po wiekach wykręcania nauki biblijnej mamy dziś końcowy efekt w postaci totalnego relatywizmu – prawda już nie jest prawdą, kłamstwo już nie jest kłamstwem. Nie znaczy to jednak, że zdołano zaciemnić prawdę. Przy panującym w dzisiejszym świecie eklektyzmie kulturalnym, postmodernizmie, jesteśmy też w posiadaniu największych w dziejach zbiorów, efektu poszukiwań całych zastępów myślicieli, filozofów, uczonych, pisarzy, mędrców, niezwykłych bohaterów, nieprzeciętnych jednostek. Księgozbiór dostępny, notabene na wyciągnięcie ręki! Dzisiaj, przy odrobinie wytężonej pracy, możemy się przekonać, że prawda, osadzona na zdrowej nauce Pisma Świętego, trzyma niewzruszony pion. Pan Jezus przepowiadając chaos i zamęt, wojny i prześladowania, odstępstwa oszustów,  zostawił też mocne wezwanie dla tych, którzy odrzucą chwilowe kaprysy i zabieganie o złudzenia tego świata: „Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.” Przez całe ciemne wieki Średniowiecza, burzliwe okresy Odrodzenia i Oświecenia, krwawe wojny światowe, aż po dziś dzień byli i są ci, którzy „trwają do końca”. Trudno ich wymienić wszystkich; byli to nauczyciele Słowa Bożego pierwszych czterech wieków, potem powstali uczniowie Patryka, misjonarze Irlandzcy, Waldensi, Lollardzi, uczniowie Husa, całe zastępy mądrych obrońców prawdy przełomu XIV i XV wieku, szermierzy czasu Reformacji, głosicieli Ewangelii XVII i XVIII wieku, Braci Morawskich, Misjonarzy angielskich, aż po niezłomnych ludzi walczących o wiarę w Chinach, Korei Północnej, Indiach, Afryce. Tak, do dziś istnieją ci, którzy walczą o wiarę i prawdziwe życie, podczas gdy reszta spływa niesiona prądem ścieków tego świata! A więc kiedy nastanie koniec? Posłuchajmy słów Pana Jezusa:

„A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.”

   Zatrzymajmy się przez chwilę przy tych ważnych słowach. Aby sobie lepiej uzmysłowić ich wagę, znów musimy sięgnąć do historii. Tym razem do historii rozwoju komunikacji międzyludzkiej. Zrobimy to w dużym skrócie, aby mieć jasną perspektywę.

Przed tysiącami lat jedynym sposobem przekazywania informacji była komunikacja ustna, jednak szybki przesył informacji do odległego punktu możliwy był przy zastosowaniu symboli odczytywanych w odległości zasięgu wzroku i słuchu. Używano w tym celu dymu i ognia, luster odbijających promienie słoneczne, semaforów, sygnałów dźwiękowych. Rozwój pisma i doskonalenie jego utrwalania dało możliwość dokładniejszego przekazywanie informacji, których nośnikami byli kurierzy. Stopniowo „przyspieszano” dzięki rzymskim drogom, żegludze, aż do XVIII wieku, gdy zaczęto podejmować próby zastosowania elektryczności. XIX wiek to przełom, pojawia się telegraf, telefon, radio, telefon, w 1897 roku pierwsze urządzenie „komputerowe”, w 1927 roku telewizor, a 1969 roku pierwsza na świecie sieć internetowa. Telekomunikacja cyfrowa to zwieńczenie wieków poszukiwania skutecznego sposobu przekazania informacji. Zauważmy, że gigantyczne przyspieszenie rozwoju tej dziedziny nastąpiło tak naprawdę w przeciągu stulecia, zaś kumulacja technologicznego postępu to zaledwie 30–40 ostatnich lat! W czasie II Wojny Światowej nikomu nawet nie śniły się możliwości jakie dziś każdy z nas ma w domu, przy swoim biurku!

„Już dzisiaj w Internecie znajduje się większość informacji, do których wygasły prawa autorskie i znajdują się w public domain. Wiele z nowszych informacji (np. najświeższe publikacje naukowe) można znaleźć i zakupić w formie elektronicznej w postaci ebooków; coraz bardziej zwiększa się także zasób archiwów gazet i czasopism, specjalizowanych baz danych i wszystkich zbiorów informacji, trudno dostępnych w zwykłych bibliotekach czy sklepach” http://histmag.org/?id=744

Internet to największa, multimedialna biblioteka świata.

   Wróćmy na chwilę do I wieku naszej ery. Pan Jezus pozostawił Apostołom polecenie, aby zanieśli Ewangelię o Królestwie od Jerozolimy, aż po najdalsze krańce świata (Dz. Ap. 1, 8). Paweł i inni Apostołowie mieli do dyspozycji drogi rzymskie i statki, podróże trwały miesiącami. Zasięg systematycznego działania Apostołów to Azja Mniejsza, Italia, Afryka, Indie. Prężny rozwój chrześcijaństwa w I wieku n.e. to przede wszystkim tereny objęte panowaniem Rzymu. Jednym z głównych czynników sprzyjających tej ekspansji był znakomity system komunikacyjny imperium rzymskiego. Wiemy jednak, że do „krańców świata” była jeszcze daleka droga. Robiąc olbrzymi krok poprzez stulecia do XXI wieku, doznajemy szoku, 30 ostatnich lat to zawrót głowy. Chcesz przekazać informację na drugą półkule ziemską? Jeden przycisk „Enter” i wszystko co chcesz jest natychmiast u adresata!

Pan Jezus powiedział, że kiedy ta Ewangelia będzie głoszona wszystkim narodom nadejdzie koniec. Ludzkość dotarła do ostatecznych możliwości sposobów komunikacji. Do dyspozycji mamy pismo, telefon, satelitę, internet, samoloty, helikoptery, statki, samochody, pociągi. Ewangelia głoszona jest na całej ziemi wszystkim narodom, Biblia została przetłumaczona na ponad 2,5 tys. języków i dialektów świata i rozprzestrzenia się w formie drukowanej, cyfrowej i mówionej na każdym kontynencie, w każdym kraju, niemal w każdej mieścinie i wiosce. Wprowadzane są projekty głoszenia Ewangelii na dużą skalę w Azji i Afryce. Jesteśmy przy mecie, a największe zadanie tego czasu, określone przez Pana Jezusa, to głoszenie Ewangelii o Królestwie.

Ew. Mateusza 24, 15-22

 Gdy więc ujrzycie "ohydę spustoszenia", o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte - kto czyta, niech rozumie - wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry! Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, by zabrać rzeczy z domu. A kto będzie na polu, niech nie wraca, żeby wziąć swój płaszcz. Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni! A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.

Po krótkim przedstawieniu tego co się stanie, aż do nastania końca, Pan Jezus znowu wraca do momentu zburzenia świątyni jerozolimskiej. Nawiązuje tu do proroctwa Daniela 9, 27; 11, 31; 12, 11. Do tych tajemniczych miejsc odnosi się Pan Jezus przepowiadając zburzenie Jerozolimy. Spróbujmy zestawić relację tych słów we wszystkich trzech ewangeliach synoptycznych:

Ewangelia Mateusza 24, 15

„Gdy więc ujrzycie "ohydę spustoszenia", o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte - kto czyta, niech rozumie”

Ewangelia Marka 13, 14

„A kiedy ujrzycie brzydotę spustoszenia tam, gdzie nie powinno jej być - kto to czyta, niech zrozumie. Wówczas ci, którzy są w Judei, niech uciekają w góry.”

Ewangelia Łukasza 21, 20

„A gdy będziecie widzieli, jak Jerozolima jest otaczana przez wojsko, to wiedzcie, że bliskie jest już jej zniszczenie.”

Rozmowa między uczniami, a Jezusem dotyczyła czasu zburzenia Jerozolimy, a także końca świata. Uczniowie byli zachwyceni potęgą świątyni wzniesionej przez Heroda, która istotnie była budowlą zapierającą dech w piersiach:

„Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, powiedział: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.” Ew. Łuk. 21, 5-6

To wydarzenie Pan Jezus przyjmuje jako punk wyjściowy swojego proroctwa. W Ewangelii Mateusza i Marka czytamy: Gdy ujrzycie „ohydę spustoszenia”, zaś w Ewangelii Łukasza czytamy: A gdy będziecie widzieli, jak Jerozolima jest otaczana przez wojsko... . Wszystkie trzy relacje dotyczą tego samego wydarzenia.

Przeczytajmy proroctwa Daniela, o których mówi Pan Jezus: 

Dan, 9, 27

Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie.

Dan. 11, 31

„Wojsko jego wystąpi, by zbezcześcić świątynię-twierdzę, wstrzymają stałą ofiarę i uczynią tam ohydę ziejącą pustką.

Dan. 12, 11

A od czasu, gdy zostanie zniesiona codzienna ofiara, zapanuje ohyda ziejąca pustką, upłynie tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni.

Tajemnicze te przepowiednie Daniela (z czasów niewoli babilońskiej, a więc szóstego/piątego stulecia p.n.e.) są różnie interpretowane, nie do końca właściwie. Możemy oprzeć się tutaj na kilku niezaprzeczalnych faktach, co do których nikt z nas nie może mieć wątpliwości.

1. Pan Jezus przytacza proroctwo o „ohydzie spustoszenia” Daniela, zapowiadając najazd wojsk na Jerozolimę i jej zburzenie.
2. Proroctwa z Daniela bez cienia wątpliwości mówią o zbrojnej inwazji na Jerozolimę i upokorzeniu miejsca świętego (czego symbolem była świątynia jerozolimska).
3. W 70 roku n.e. rzymskie wojska pod dowództwem Tytusa zdobyły Jerozolimę i zburzyły świątynię. W 135 roku n.e. cesarz Hadrian zburzył Jerozolimę, a na wzgórzu świątynnym wzniósł świątynię Jowisza Kapitolińskiego.
Odtąd Jerozolima jest deptana przez pogan o czym mówi Pan Jezus dalej w proroctwie dotyczącym końca, lecz zapisanym w Ewangelii Łukasza:
„jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą.” Łuk. 21, 24

   Od czasu zburzenia świątyni ustała codzienna ofiara, składana przez kapłanów Lewitów. Naród Żydowski został rozproszony wśród narodów świata na 1878 lat. Państwo Izrael zaistniało ponownie w 1948 roku. Jerozolima została odzyskana przez Izrael w 1967 roku, podczas wojny sześciodniowej. Czy więc przeminął już czas deptania Jerozolimy przez pogan? Nie wszystko zostało nam objawione z podanych proroctw. Jednak to co się stało w czasie II Wojny Światowej, a także po niej, powinno nam dać wiele do myślenia. Powrót państwa Izrael jest wydarzeniem dużej skali. Dokonajmy krótkiej retrospekcji. Zagładzie Żydów daje początek najazd Rzymian w roku 70 n.e. Rozpoczęły się wtedy wieki tułaczek zapowiedziane przez proroków i Pana Jezusa (patrz Łuk. 21, 24). Nad ich głowami przechodziły wszystkie burzliwe mocarstwa - germańskie, islamskie, katolickie. Byli w Europie, byli w Azji, w Afryce. Średniowiecze zgotowało im nieskończone pasmo cierpień, poniżeń, wygnań. U kresu tułaczki czekał Holocaust – Ofiara całopalna w obozach III Rzeszy. Po setkach lat eksterminacji tego narodu, aż trudno uwierzyć, że ktokolwiek uszedł z życiem, a jednak w 1948 zostało proklamowane Państwo Izrael. Uświadommy sobie, że żyjemy w ułamku kilku tysięcy lat dziejów. Od II Wojny upłynęło zaledwie 67 lat! Jedno pokolenie?!

Zwróćmy uwagę na to, że Pan Jezus mówi o wielkim ucisku jakiego nie znał świat w powiązaniu z rozproszeniem Żydów:

„wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry!

Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, by zabrać rzeczy z domu.

A kto będzie na polu, niech nie wraca, żeby wziąć swój płaszcz.

Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni!

A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat.

Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie.

Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.”

Popatrzmy na chronologię. Mowa jest o ucieczce z Jerozolimy, a potem, że „będzie wówczas wielki ucisk”. Gdybyśmy spróbowali skondensować wszystko co się wydarzyło od 70-go do 1948 roku, zabrakłoby nam słów żeby opisać ten bezmiar cierpienia! Wielki ucisk trwa od zburzenia Jerozolimy, aż do dziś! Pomyślmy o Chinach, Korei, Afryce. Jednakże XX i XXI wiek różni się zdecydowanie od poprzednich stuleci dwoma przebłyskami zbliżającego się końca:

1. Powstało państwo Izrael, co było nierealne.
2. Ewangelia o Królestwie głoszona jest wszystkim narodom na całej zamieszkałej ziemi.

   Wielu komentatorów Biblii odnosi powyższy fragment z Ewangelii Mateusza do przyszłości. Jeśli największy ucisk, jakiego dotąd nie było, ma dopiero nastać to, biorąc pod uwagę to wszystko co się do tej pory wydarzyło, trudno sobie wyobrazić coś tak strasznego. Możliwe, że ucisk panujący na tej ziemi skończy się czymś, czego świat nie widział. Istotnie, sugeruje taką sytuację zdanie: 

„Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.”

Możliwe jest, że Pana Jezus zapowiadając bez wątpienia najazd Rzymian, wybiega również w najdalszą przyszłość, kiedy to znowu wojska otoczą Jerozolimę i kiedy będzie postawiona w świątyni "ohyda spustoszenia". Jest to zgodne z biblijnym przekazem proroctw, które mają wielowymiarowe znaczenie. Proroctwa biblijne często zapowiadały najbliższe wydarzenia, jednak ich istotne znaczenie sięgało czegoś o wiele większego, obejmowało plan Boga dotyczący ludzkości i zbawienia. Gdy jednak wojska po raz kolejny otoczą Jerozolimę będą w tym uczestniczyć wszystkie narody świata (Goga i Magoga). Aktualne Status quo powoduje, że Izrael nie może przystąpić do odbudowy świątyni nie wszczynając rozruchów w regionie na dużą skalę. 

Czy jednak przepowiednie dotyczące sprofanowania miejsca świętego przez antychrysta mówią o budowli, którą Żydzi w przyszłości zbudują w Jerozolimie? Wszystko stanie się jasne, gdy zapowiedzi z 2 listu Tesaloniczan 2, 1-12 zaczną się spełniać.

Z księgi Daniela, jak również z 2 listu do Tesaloniczan dowiadujemy się, że przed powtórnym przyjściem Mesjasza musi pojawić się ktoś, kto zdobędzie absolutną władzę religijną i polityczną. Jego władza będzie się charakteryzować duchową charyzmą, która uwiedzie rzesze ludzi. Według Daniela powstanie władca, który zbezcześci to co święte i zawrze przymierze z wieloma narodami na 1 tydzień (według biblijnej zasady 1 tydzień to 7 lat).

Dan. 9, 27

„Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie.

2 Tesaloniczan 2, 1-12

  "W sprawie przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i naszego zgromadzenia się wokół Niego, prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakoby już nastawał dzień Pański. Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo [dzień ten nie nadejdzie], dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub tym, co odbiera cześć, tak że zasiądzie w świątyni Boga dowodząc, że sam jest Bogiem. Czy nie pamiętacie, jak mówiłem wam o tym, gdy wśród was przebywałem? Wiecie, co go teraz powstrzymuje, aby objawił się w swoim czasie. Albowiem już działa tajemnica bezbożności. Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustąpi miejsca, wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i wniwecz obróci [samym] objawieniem swego przyjścia. Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, [działanie] z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość." 

Z pewnością mamy wiele wskazówek podpowiadających jak rozpoznać zbliżanie się końca. Pewne znaki to: Izrael, Głoszenie Ewangelii wszystkim narodom, pojawienie się odstępstwa wraz z absolutną władzą religijną. 

I wtedy nadejdzie koniec. 

Ew. Mateusza 24, 23-31

Wtedy jeśliby wam kto powiedział: Oto tu jest Mesjasz albo: Tam, nie wierzcie! Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i działać będą wielkie znaki i cuda, by w błąd wprowadzić, jeśli to możliwe, także wybranych. Oto wam przepowiedziałem.jeśli więc wam powiedzą: Oto jest na pustyni, nie chodźcie tam! Oto wewnątrz domu, nie wierzcie! Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.Gdzie jest padlina, tam się i sępy zgromadzą.Zaraz też po ucisku owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną padać z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte.Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i chwałą.Pośle On swoich aniołów z trąbą o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.

Ew. Mateusza 24, 32-44

   A od figowego drzewa uczcie się przez podobieństwo! Gdy jego gałązka staje się soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. Lecz o dniu owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec. 

A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. 

Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. 

A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Pan Jezus mówiąc o drzewie, którego gałęzie miękną i wypuszczają liście, obrazuje nam stan rzeczy, który nastąpi tuż przed powtórnym pojawieniem się Mesjasza. Nie jesteśmy zdani jedynie na domysły. To prawda, że o tym dniu i tej godzinie nikt nie wie tylko Ojciec, jednak Słowo Boże daje nam jasne wskazówki, zapowiada symptomy zbliżającego się końca. „Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach.” Pan Jezus wyraźnie twierdzi, że będzie można bez żadnej wątpliwości rozpoznać wydarzenia poprzedzające ten wielki dzień. Co więcej, według słów Pana Jezusa, od chwili gdy „gałąź drzewa figowego zacznie mięknąć i wypuszczać liście” nie przeminie pokolenie, aż się to wszystko stanie!

Drzewo figowe – Izrael, wyschło i nie wydało owocu na całe wieki. Naród żydowski sponiewierany i rozproszony wśród narodów świata nie zdołał odrodzić się, powrócić do dawnej świetności narodu wybranego przez Boga, pośrednika Bożych Słów. Przez długi czas Żydzi roztrząsali zawiłości stworzonego przez siebie Talmudu, ceniąc go nieraz więcej niż Biblię. Rabinaty, frakcje żydowskie walczyły w obronie suchych komentarzy, rezolucji, roztrząsań prawnych dekretów, przepisów, sprzecznych orzeczeń. Talmud miał tę jedną cechę pozytywną, że konsolidował społeczność żydowską, a także przemycał pewne treści Tory wśród morza zawiłości. Matnia, w której zagubiło się żydostwo, wydała na świat zatrutą naukę Kabały. Izrael jednak przetrwał, resztka zachowanego dziedzictwa mającego korzenie w najświętszej dla Żydów Torze posiadała moc, która pozwoliła przetrwać temu narodowi najstraszniejszy mrok. Bóg obiecał odkupienie Izraela. Drzewo figowe, przeklęte i uschłe na długie wieki zaczyna mięknąć, puszczać soki i rozwijać liście.

Pan Jezus Chrystus przeklina nieowocujące drzewo figowe

 „I powiedział im przypowieść: Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże.” Ew. Łuk. 21, 29-31

Drzewa, rozumiane jako narody utworzone w systemy państwowe, które uformowały się poprzez burzliwe wieki zakończone II Wojną Światową, zaczną wypuszczać liście i pąki, czyli zaczną się na nich urzeczywistniać proroctwa zawarte w ewangeliach i pismach apostolskich. To zaś będzie znakiem rychłego przyjścia Królestwa Bożego.

W księdze Ezechiela są ciekawe proroctwa dotyczące systemów państwowych. Warto wiedzieć, że pierwotnie Bóg pragnął osadzić ludzi w ogrodzie, nie w warownych miastach. Jednak bardziej jeszcze pragnął dać ludziom wolność wyboru i udostępnił im całkowicie gospodarowanie ziemią. Owocem pychy ludzkiej było utworzenie pierwszego miasta warownego, którego budowniczym był, co ciekawe, Kain!

Ks. Rodzaju 4, 16-17

„Po czym Kain odszedł od Pana i zamieszkał w kraju Nod, na wschód od Edenu. Kain zbliżył się do swej żony, a ona poczęła i urodziła Henocha. Gdy Kain zbudował miasto, nazwał je imieniem swego syna: Henoch.”

A oto proroctwa Ezechiela:

28, 11-15

„Pan skierował do mnie te słowa: Synu człowieczy, podnieś lament nad królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Pan Bóg: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny. Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okrywały cię wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie: rubin, topaz, diament, tarszisz, onyks, beryl, szafir, karbunkuł, szmaragd, a ze złota wykonano okrętki i oprawy na tobie, przygotowane w dniu twego stworzenia. Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś pośród błyszczących kamieni. Byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość.”

O królu egipskim i jego narodzie 31, 8-11

„Nie dorównywały mu cedry w raju Boga, cyprysy trudno było porównać do jego gałęzi, platany nie dorównywały jego konarom. Żadne drzewo w raju Boga nie dorównywało jego piękności. Pięknym go uczyniłem obfitością jego gałęzi i zazdrościły mu tego wszystkie drzewa Edenu, które były w raju Boga. Dlatego tak mówi Pan Bóg: Ponieważ tak wysoko wyrósł, a wierzchołek swój podniósł aż do chmur i serce jego wbiło się w pychę z powodu własnej wielkości, dlatego podałem go w ręce mocarza wśród narodów, aby się z nim obszedł stosownie do jego niegodziwości. Odepchnąłem go.”

Zastanawiające jest nawiązanie do Edenu. W ogrodzie przechadzał się odziany we wspaniałość cherub – Tyr. Wśród wielu drzew ogrodu wyrósł dorodny Egipt. Również władca Babilonu został przyrównany do potężnego drzewa.

Wśród drzew Edenu figowiec jest Izraelem. Państwo, które nie istniało przez 1878 lat. W dniu, gdy zostało proklamowane wszystkie otaczające go państwa zerwały się, aby je rozbić. W czasie gdy Brytyjczycy opuszczali Jerozolimę, naród żydowski musiał być gotowy do wojny.

Pomimo sprzymierzonych sił państw Bliskiego Wschodu, z poparciem ZSRR, państwo Izrael powróciło i stało się potężne politycznie, militarnie i gospodarczo.

Państwa świata, jak nigdy jeszcze w historii, osadziły się mocno w swoich granicach.

„I powiedział im przypowieść: Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato.”

   Nie możemy mieć wątpliwości, że status quo dzisiejszego świata nie ma precedensu w całej historii ludzkości. Spójrzmy na polityczną mapę w aktualnych atlasach, na tę różnokolorową mozaikę rozsianą na wszystkich kontynentach. Kontury ukonstytuowanych państw, zwarte ze sobą granicami, oto ostateczne dzieło wszystkich wieków działalności człowieka na tej ziemi. Czy możemy sobie wyobrazić następne przeobrażenie?

Istnieją pewne systemy, które do takiego przeobrażenia dążą, lecz napotykają silny opór aktualnego status quo – wywalczonych autonomii, nacjonalizmu. Jednak przebiegłość tego tajemniczego systemu polega na wykorzystaniu dla własnych celów sił autonomicznych i nacjonalistycznych.

Z pewnością „drzewo figowe” i „wszystkie drzewa” wypuszczają pączki liści.

Siła, która złamie opór narodów, zdobędzie absolutną dominację. Człowiek, który dokona przemiany politycznego i religijnego status quo „utrwali przymierze z wielu (narodami) na jeden tydzień (siedem lat)”, będzie się wynosił „ponad wszystko co odbiera boską cześć, zasiądzie w świątyni czyniąc się sam Bogiem”.

Jak wiele przeszkód musi być usuniętych, aby doszło do objawienia się „człowieka zatracenia”, o którym mówi Paweł? A przecież, jak pisze apostoł, przyjście Pana nie nastanie zanim „nie objawi się człowiek grzechu”.

Trudno sobie wyobrazić w dzisiejszym świecie unię narodów pod dowództwem jednostki, a tym bardziej człowieka, który każe oddawać sobie boską cześć. Czy takie rzeczy należą do dalekiej, starożytnej przeszłości? Wydaje się to nam nieprawdopodobne, by ktoś taki jak egipski Faraon, rzymski cesarz, Hitler, Stalin podniósł w dzisiejszym świecie wysoko głowę? Śpieszę donieść, że sytuacja świata, w którym żyjemy jest tak niepewna, jak siła kolosa z księgi Daniela – jego stopy pozornie zawierały coś mocnego – żelazo. Cały problem był w tym, że spoiwem pomiędzy grudkami żelaza była glina i ziemia! To kwestia czasu, proroctwa muszą się spełnić.

Izrael będzie odgrywał w końcowych czasach ważną rolę – Polityczną, religijną i gospodarczą. W Izraelu dojdzie do ostatecznego rozstrzygnięcia losów ludzkiego istnienia.

Ks. Joela 4, 12-16:

„Niech ockną się i przybędą narody te na Dolinie Joszafat, bo tam zasiądę i będę sądził narody okoliczne.Zapuśćcie sierp, bo dojrzało żniwo; pójdźcie i zstąpcie, bo pełna jest tłocznia, przelewają się kadzie, bo złość ich jest wielka.Tłumy i tłumy w Dolinie Wyroku [znajdować się będą], bo bliski jest dzień Pański w Dolinie Wyroku. Słońce i księżyc się zaćmią, a gwiazdy światłość swą utracą. A Pan zagrzmi z Syjonu i z Jeruzalem głos swój tak podniesie, że niebiosa i ziemia zadrżą. Ale Pan jest ucieczką swego ludu i ostoją synów Izraela.”

2 Kronik 20, 12-15

„Boże nasz, czy nie osądzisz tego? Jesteśmy bowiem bezsilni wobec tego ogromnego mnóstwa, które na nas napadło. Nie wiemy, co czynić, ale oczy nasze zwracają się ku Tobie.Stali wówczas przed Panem wszyscy mieszkańcy Judy, także i małe dzieci, ich kobiety i synowie.A wśród zgromadzenia duch Pański spoczął na Jachazjelu, synu Zachariasza, syna Benajasza, syna Jejela, syna Mattaniasza - lewicie spośród potomków Asafa.I rzekł on: Wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy, i ty, królu Jozafacie, słuchajcie uważnie! Tak do was mówi Pan: Nie bójcie się i nie lękajcie tego wielkiego mnóstwa, albowiem nie wy będziecie walczyć, lecz Bóg.”

Tak jak jak Bóg osądził narody, które wystąpiły przeciwko królowi Jozafatowi, tak osądzi wszystkie narody świata, baz udziału ludzkich systemów.

Nie cofniemy Bożych wyroków. Świat w aktualnej postaci jest przejściowym zjawiskiem. Jest to okres przygotowawczy do prawdziwej rzeczywistości. Ciemna skorupa zostanie skruszona przez Chrystusa, który powróci w mocy i unaoczni się Izraelowi jako ich Mesjasz. Wtedy nastąpi zamknięcie historii.

PROROCTWO Z NORWEGII

Prorocze widzenie staruszki Valdres

Norwegia 1968 rok - Emanuel Minos

Pewna 90-letnia staruszka z Valdres w Norwegii, w 1968 roku otrzymała od Boga widzenie. Ewangelista Emanuel Minos który prowadził nabożeństwo w miejscu jej zamieszkania, spotkał się z nią i ona opowiedziała mu co zobaczyła. Ewangelista spisał to poselstwo i włożył do szuflady, gdyż uważał, że brzmi ono nieprawdopodobnie. Prawie po trzydziestu latach zrozumiał, że na temat tego widzenia musi porozmawiać z innymi. Pani z Valdres była prostą i godną zaufania chrześcijanką żyjącą na wysokim poziomie duchowym, miała również dobrą opinię u wszystkich, którzy ją znali. A oto co zobaczyła:

"Widziałam czas przed przyjściem Jezusa i wybuchem trzeciej wojny światowej. Widziałam świat przedstawiony jako rodzaj globusa. Widziałam Europę, jeden kraj po drugim. Widziałam Skandynawię, widziałam Norwegię. Widziałam pewne sceny, które wydarzą się bezpośrednio przed tym, zanim ponownie przyjdzie Jezus, krótko zanim nastąpi ostatnie nieszczęście. Nieszczęście, jakiego dotychczas nie przeżyliśmy."

Wymieniła ona 4 etapy:

1. Zanim Jezus ponownie przyjdzie i krótko przed wybuchem trzeciej wojny światowej będzie takie odprężenie, jakiego przed tym nie było. Zapanuje pokój między supermocarstwami na Wschodzie i na Zachodzie, i zapanuje długotrwały pokój. (to było powiedziane w 1968 roku, kiedy zimna wojna osiągnęła swój kulminacyjny punkt! E. Minos) W trakcie tego pokojowego okresu w wielu krajach dojdzie do rozbrojenia, również w Norwegii, a my nie będziemy przygotowani do trzeciej wojny światowej. A wojna rozpocznie się w taki sposób, jakiego nikt nie oczekiwał, z całkowicie nieoczekiwanego kierunku.

2. Wśród chrześcijan zapanuje taka letniość i odstępstwo od prawdziwego żywego chrześcijaństwa jak nigdy dotąd. Nim przyjdzie Jezus, Chrześcijanie będą zamknięci na słowa prorocze i napomnienia. Nie będą chcieli słuchać już o grzechu i zmianie swego życia. Zamiast tego pojawi się Ewangelia dobrobytu. Nadrzędnym celem stanie się, aby wiele osiągnąć i coś znaczyć. Dobra materialne i rzeczy których nam Bóg nigdy nie przyrzekał, staną się najważniejsze. Kościoły, domy modlitwy i salę zborowe nie zaleznych kościołów będą coraz bardziej pustoszały, a z drugiej strony za milionowe sumy będą budowane prestiżowe budowle! Zwiastowanie, jak: wziąć Jego krzyż i naśladować Jezusa, zastąpi rozrywka, kultura i sztuka, i to zacznie opanowywać kościoły, domy modlitwy, kaplice, tam gdzie należałoby z wzdychaniem bojować o odnowę, uświęcenie i przygotowanie na powtórne przyjście Jezusa. Stan taki będzie się nasilać w coraz większej mierze, krótko przed przyjściem Jezusa.

3. Będzie miał miejsce upadek moralny, jakiego nigdy dotąd stara Norwegia nie przeżywała. Ludzie żyć będą "na dziko bez ślubu". (W roku 1968, pojęcie współżycia małżeństwa "na dziko" nie było znane. E.Minos) Nieczystość przedmałżeńska niewierność w małżeństwie będą całkowicie akceptowane i na wszystkie możliwe sposoby usprawiedliwiane. Pojawi się to nawet w chrześcijańskich kręgach i będzie tolerowane. To, co jest wbrew naturze – homoseksualizm, nie będzie uznawany za grzech. Krótko przed przyjściem Jezusa będą takie programy telewizyjne, jakich nigdy dotąd nie oglądaliśmy. (W 1968 roku telewizja dotarła do Norwegii. E.Minos) Telewizja będzie przepełniona okrutną przemocą tak, że ludzie będą się uczyć mordować, wzajemnie niszczyć, a na ulicach nie będziemy czuć się bezpiecznie. Ludzie będą naśladować to, co widzą. Telewizja nie będzie tylko jedna stacja, ale będzie to tak jak w radio, gdzie możemy po kolei włączać jednego nadawcę po drugim, i będzie to wszystko pełne przemocy, a ludzie będą to oglądać dla rozrywki. Będziemy widzieć przerażające sceny morderstw i wzajemnego wyniszczania, które będzie się rozpowszechniać w społeczeństwie. Również sceny cielesnego współżycia małżeńskiego będą pokazywane w telewizji. Te najintymniejsze wydarzenia małżeńskie będą się ukazywać na szklanym ekranie. Wszystko to co mieliśmy kiedyś, zostanie zniweczone, a to co jest najbardziej nieprzyzwoite zostanie pokazane naszym oczom. (To był rok 1968, ja protestowałem wskazując jej, że mamy paragrafy zabraniające czegoś podobnego. E.Minos) Wtedy ta starsza pani powiedziała: "Tak się stanie, a ty to zobaczysz''.

4. "Ludzie z ubogich krajów będą przybywać masowo do Europy. (W 1968 roku o takim napływie cudzoziemców nie było jeszcze mowy. E. Minos) Oni również przyjadą do Skandynawii i Norwegii. Będzie ich tak dużo, że ludzie będą źle o nich myśleć i nieprzychylnie ich traktować. Będą ich traktować, jak Żydów przed wojną. Potem zostanie osiągnięta miara naszych grzechów. (protestowałem odnośnie napływu cudzoziemców. W tym okresie tego nie rozumiałem. E. Minos) Wtedy popłynęły łzy po policzkach tej starszej pani. "Ja już tego nie zobaczę, ale ty to będziesz mógł zobaczyć." I wtedy nagle przyjdzie Jezus i wybuchnie trzecia wojna światowa. To będzie krótka wojna, ale wszystko, co dotychczas widziałam w czasie (pierwszej i drugiej) wojny będzie zwykłą zabawą w porównaniu do tego, i skończy się to bombami atomowymi, a powietrze będzie tak bardzo zanieczyszczone, że nie będzie można oddychać. To przejdzie przez kilka kontynentów i dotknie Amerykę, Japonię, Australię i inne bogate kraje. Woda będzie skażona i nie będzie możliwa uprawia ziemi. Rezultat będzie taki, że pozostanie tylko resztka ludzi. A resztka ludzi z bogatych krajów będzie próbować ucieczki do ubogich krajów, ale tam będą tak samo źle i nieprzyjaźnie traktowani, jak my obchodziliśmy się z nimi, gdy byli u nas. Jestem szczęśliwa, że tego nie będę musiała oglądać, ale kiedy się ten czas przybliży, musisz się zdobyć na odwagę, by to opowiedzieć. Ja otrzymałam to od Boga, i nic z tego wszystkiego nie jest sprzeczne z tym, co mówi Biblia. Ale ten, komu są przebaczone grzechy i dla kogo Jezus jest Panem i Odkupicielem, ten będzie zachowany.

                                                                                               spisał -  Emanuel Minos